Υπέρταση

Η υπέρταση είναι μια συστηματική ασθένεια που είναι μια επίμονη αύξηση της αρτηριακής πίεσης πάνω από 140/90 mm Hg. Τέχνη.

Αιτίες υπέρτασης

Στην κλινική καρδιολογία, η υπέρταση ταξινομείται σε πρωτοπαθή, που εμφανίζεται ως ανεξάρτητη νόσο και δευτεροπαθή, που αναπτύσσεται ως επιπλοκή άλλων παθολογιών.

Οι αιτίες της πρωτοπαθούς υπέρτασης μπορεί να είναι οι ακόλουθοι παράγοντες:

• απορρύθμιση της αγγειακής πίεσης.
• υπερβολική καρδιογενής αντιδραστικότητα (ξαφνική αλλαγή της αρτηριακής πίεσης στο πλαίσιο εξωτερικών ερεθισμάτων).
• αυξημένος αρτηριακός τόνος.
• διαταραχή της διαδικασίας απέκκρισης νατρίου από το ουροποιητικό σύστημα.

Η δευτερογενής υπέρταση αναπτύσσεται ως επιπλοκή σε ορισμένες παθολογίες, όπως:

• Ασθένειες των νεφρών και των επινεφριδίων - χρόνια σπειραματονεφρίτιδα, πυελονεφρίτιδα, όγκοι των νεφρών και των επινεφριδίων, απόφραξη της νεφρικής αρτηρίας κ. λπ. Αυτές οι ασθένειες οδηγούν σε αναστολή της έντασης της κυκλοφορίας του αίματος στους νεφρούς, ως αποτέλεσμα της όργανα εκκρίνουν μια ουσία για να αντισταθμίσουν την παθολογική κατάσταση.
• Ενδοκρινολογικά νοσήματα - σακχαρώδης διαβήτης, υπερθυρεοειδισμός, μυξοίδημα, όγκοι, μεταβολικές διαταραχές, ορμονική ανισορροπία κ. λπ.
• Καρδιαγγειακές παθολογίες - αθηροσκληρωτική στένωση αιμοφόρων αγγείων, αορτικός αυλός, ελαττώματα βαλβίδας κ. λπ.

Επιπλέον, προκλητικοί παράγοντες όπως:

• μια δίαιτα με υπερβολική κατανάλωση λιπών, αλατιού, ζάχαρης και ανεπαρκείς ποσότητες φυτικών προϊόντων στο μενού.
• ηλικία άνω των 55 ετών·
• κληρονομική προδιάθεση;
• φυσική αδράνεια;
• κάπνισμα, κατάχρηση αλκοόλ?
• χρόνιο στρες.

Υπέρταση μπορεί επίσης να αναπτυχθεί κατά τη λήψη ορισμένων φαρμάκων (γλυκοκορτικοστεροειδή, αναβολικά στεροειδή, αντικαταθλιπτικά).

Τύποι ασθενειών

Ανάλογα με την αιτία και τη φύση της βλάβης, διακρίνονται τα ακόλουθα:

• πρωτοπαθής υπέρταση?
• υπερτασική νόσος με πρωτογενή βλάβη στην καρδιά.
• υπέρταση με κυρίαρχη νεφρική βλάβη.
• αρτηριακή υπέρταση με κυρίαρχη βλάβη στην καρδιά και τα νεφρά.
• δευτερογενής υπέρταση.

Λαμβάνοντας υπόψη τον βαθμό επιρροής της παθολογίας στα εσωτερικά όργανα, διαγιγνώσκονται τα ακόλουθα:

• Στάδιο Ι (χωρίς επιπλοκές) - δεν υπάρχει βλάβη στα όργανα-στόχους, αλλά υπάρχει μια επίμονη αύξηση της αρτηριακής πίεσης.
• Στάδιο II (ασυμπτωματικό) - χαρακτηρίζεται από βλάβη στα όργανα-στόχους, αλλά δεν υπάρχουν σημάδια της παθολογικής διαδικασίας.
• III - εμφανίζεται βλάβη οργάνων, η οποία συνοδεύεται από σοβαρά κλινικά συμπτώματα.

Ανάλογα με τη σοβαρότητα, η υπέρταση ταξινομείται σε:

• ήπια - αυξημένη αρτηριακή πίεση στην περιοχή 140/90-159/99 mm Hg. Τέχνη. ;
• μέτρια - δείκτες εντός 160/100-179/109 mm Hg. Τέχνη. ;
• σοβαρή - αρτηριακή πίεση μεγαλύτερη από 180/110 mm Hg. Τέχνη.

Διακρίνεται επίσης η μεμονωμένη υπέρταση, η ιδιαιτερότητα της οποίας είναι η αύξηση μόνο της συστολικής πίεσης.

Συμπτώματα

Οι κλινικές εκδηλώσεις της υπέρτασης εξαρτώνται από την αιτία της παθολογίας και τον βαθμό αύξησης της αρτηριακής πίεσης. Στα αρχικά στάδια, η ασθένεια μπορεί να είναι ασυμπτωματική, τότε οι ασθενείς παραπονούνται για:

• πονοκέφαλος, ζάλη?
• θόρυβος, κουδούνισμα στα αυτιά.
• η εμφάνιση "μυγών" και κηλίδων μπροστά στα μάτια.
• αίσθημα ενεργού καρδιακού παλμού, παλμός στους κροτάφους, στο πίσω μέρος του κεφαλιού.
• ερυθρότητα προσώπου?
• πόνος συμπίεσης στην περιοχή της καρδιάς.
• δυσκολία στην αναπνοή;
• πρήξιμο του προσώπου, των χεριών?
• υπερβολικός ιδρώτας;
• απώλεια όρεξης, ναυτία.

Άλλες εκδηλώσεις εξαρτώνται από τη μορφή και την παρουσία των επιπλοκών της υπέρτασης. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει θολή όραση, τρόμο, μούδιασμα στα άκρα, μειωμένο συντονισμό, λεπτές κινητικές δεξιότητες κ. λπ.

Αρκετά συχνά, με μακρά πορεία της νόσου, ο ασθενής αρχικά ενοχλείται από τα παραπάνω συμπτώματα, αλλά στη συνέχεια υποχωρούν. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι υποδοχείς χάνουν την ευαισθησία και το σώμα προσαρμόζεται στις αυξημένες παραμέτρους της αρτηριακής πίεσης. Ωστόσο, είναι απαραίτητο να μετράτε τακτικά την αρτηριακή πίεση, να καταγράφετε δείκτες και να ακολουθείτε τις ιατρικές συστάσεις.

Πιθανές επιπλοκές της υπέρτασης

Σε προχωρημένες μορφές της νόσου, επιπλοκές όπως:

• υπερτασική κρίση?
• Εγκεφαλικό;
• έμφραγμα μυοκαρδίου;
• εγκεφαλοπάθεια (μειωμένες γνωστικές ικανότητες με επακόλουθη ανάπτυξη αγγειακής άνοιας).
• νεφρική, χρόνια καρδιακή ανεπάρκεια.
• αθηροσκλήρωση?
• ανατομή αορτικού ανευρύσματος?
• υπερτασική αμφιβληστροειδοπάθεια (βλάβη στον αμφιβληστροειδή).
• νεφροσκλήρωση (κυρίως συρρικνωμένος νεφρός).

Ο κίνδυνος επιπλοκών εξαρτάται από τον συνδυασμό διαφόρων προκλητικών παραγόντων, αλλά ακόμη και μια ελαφρά αύξηση της αρτηριακής πίεσης μπορεί να έχει αρνητικές συνέπειες.

Διάγνωση της νόσου

Εάν εμφανιστούν συμπτώματα υπέρτασης, θα πρέπει να συμβουλευτείτε γιατρό ή καρδιολόγο. Κατά τη διάρκεια της διαβούλευσης, ο γιατρός ρωτά για τα παράπονα, τα χαρακτηριστικά τους και επίσης μελετά λεπτομερώς το ιστορικό προκειμένου να εντοπίσει τους παράγοντες στην ανάπτυξη της νόσου. Μετά από αυτό, ο ειδικός διενεργεί μια εξέταση, συμπεριλαμβανομένης μιας γενικής εξέτασης, ακρόασης, κρουστών, ψηλάφησης, μέτρησης του καρδιακού ρυθμού και της αρτηριακής πίεσης.  

Για να επιβεβαιωθεί η διάγνωση, απαιτούνται τουλάχιστον 3 μεμονωμένες μετρήσεις αρτηριακής πίεσης (σε διαφορετικές ημέρες σε μια ιατρική μονάδα) ή δεδομένα ABPM (24ωρη παρακολούθηση της αρτηριακής πίεσης).  

Ως μέρος της αρχικής διάγνωσης, ο ασθενής συνταγογραφείται:

• κλινική ανάλυση αίματος, ούρων.
• εξέταση αίματος για την περιεκτικότητα σε ορμόνες και γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη.

Για την αποσαφήνιση των προκλητικών παραγόντων και την ανίχνευση προϋπαρχουσών παθολογικών διεργασιών, ο ασθενής μπορεί να υποβληθεί στις ακόλουθες διαγνωστικές μεθόδους:

• ηλεκτροκαρδιογραφία;
• υπερηχοκαρδιογραφία;
• διπλή υπερηχογραφική εξέταση των βραχιοκεφαλικών, νεφρικών και λαγονομηριαίων αρτηριών.
• Υπερηχογράφημα καρδιάς, ουροποιητικού συστήματος.
• οφθαλμολογική εξέταση.

Ανάλογα με τα αίτια της νόσου, ο γενικός ιατρός μπορεί να παραπέμψει τον ασθενή για περαιτέρω θεραπεία και διαγνωστικά μέτρα σε καρδιολόγο, ενδοκρινολόγο, νεφρολόγο, νευρολόγο ή οφθαλμίατρο.

Θεραπεία της υπέρτασης

Ο στόχος της θεραπείας της υπέρτασης είναι η ομαλοποίηση της καρδιακής λειτουργίας, η εξάλειψη των συμπτωμάτων της νόσου και η πρόληψη της ανάπτυξης επιπλοκών. Το θεραπευτικό σχήμα επιλέγεται ξεχωριστά.

Μη φαρμακευτική θεραπεία

Υποδηλώνει αλλαγή στον τρόπο ζωής. Για να το κάνετε αυτό χρειάζεστε:

• συμμετέχετε τακτικά σε θεραπευτικές ασκήσεις.
• έλεγχος βάρους?
• εγκαταλείψτε τις κακές συνήθειες και τα ποτά καφέ.
• αποκλείστε τα λιπαρά, τα πικάντικα, τα κονσερβοποιημένα τρόφιμα, τα fast food και τα προϊόντα ζαχαροπλαστικής από τη διατροφή.
• ελαχιστοποιήστε την κατανάλωση αλατιού και ζάχαρης.
• τρώτε περισσότερα εποχιακά λαχανικά, φρούτα, ψάρια, γαλακτοκομικά προϊόντα με χαμηλά λιπαρά.
• ομαλοποιήστε το καθεστώς κατανάλωσης (ο ημερήσιος όγκος υγρού πρέπει να είναι 1-1, 5 λίτρα).

Φαρμακοθεραπεία

Για τη θεραπεία της υπέρτασης χρησιμοποιούνται διάφορες ομάδες φαρμάκων:

• διουρητικά?
• βήτα-αναστολείς φάρμακα?
• αναστολείς του μετατρεπτικού ενζύμου της αγγειοτενσίνης.
• ανταγωνιστές διαύλων ασβεστίου, καθώς και υποδοχείς αγγειοτενσίνης II.
• ουσίες κεντρικής δράσης.  

Σύμφωνα με τις ενδείξεις, μπορούν να συνταγογραφηθούν αναστολείς ρενίνης, αγγειοδιασταλτικά, φάρμακα για τη μείωση των λιπιδίων, ηρεμιστικά κ. λπ. Συγκεκριμένα φάρμακα, η δοσολογία και η συχνότητα χορήγησης καθορίζονται από τον γιατρό.

Πρόληψη της υπέρτασης

Δεν υπάρχει ειδική πρόληψη της νόσου. Για να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος ανάπτυξης υπέρτασης και επικίνδυνων επιπλοκών, είναι απαραίτητο να ακολουθήσετε ένα σύνολο γενικών προληπτικών μέτρων:

• διατήρηση του βέλτιστου σωματικού βάρους.
• ασκήσου τακτικά;
• να τηρούν τη διαιτητική διατροφή.
• να αρνηθείς από κακές συνήθειες.
• την έγκαιρη αντιμετώπιση ενδοκρινικών, νεφρολογικών και καρδιακών παθήσεων.
• ελαχιστοποιήστε τις αγχωτικές καταστάσεις.
• ελέγχουν τα επίπεδα της αρτηριακής πίεσης.

Είναι επίσης σημαντικό να υποβάλλεστε σε τακτικές προληπτικές εξετάσεις και να ακολουθείτε όλες τις ιατρικές συστάσεις. Εάν η αρτηριακή σας πίεση αυξηθεί, θα πρέπει να κλείσετε ραντεβού με το γιατρό σας.

Σε ένα πολυεπιστημονικό ιατρικό κέντρο μπορείτε να λάβετε συμβουλές από ειδικούς υψηλής ειδίκευσης. Έμπειροι θεραπευτές και καρδιολόγοι θα συνταγογραφήσουν την απαραίτητη εξέταση και θα επιλέξουν αποτελεσματική θεραπεία για κάθε ασθενή.